Moedige mensen zijn heel bang

Deze week bekeek ik de documentaire: Wie is bang voor Ai Weiwei?  http://gemi.st/15227885 . Een prachtig beeld over het activisme van de beroemde Chinese kunstenaar. Wat mij zo trof was Ai Weiwei's antwoord op de vraag waarom hij zo moedig was of in ieder geval moediger dan de meeste miljoenen landgenoten. Hij antwoordde ik ben niet moediger maar ik ben banger dan de meeste mensen. Ik ken beter het gevaar en door mijn angst kan ik niet anders dan iets doen.
In 2011 werd hij 81 dagen vastgehouden op een geheime locatie en daarna weer vrijgelaten. Sindsdien is hem de mond gesnoerd. Hij mag een jaar lang geen interviews meer geven, twitteren of bloggen. Op het eerste gezicht lijkt hij nu blijkbaar toch zo bang dat hij zijn activisme heeft gestaakt. Hij zwijgt en heeft het alleen nog over de vrije ruimte van de creativiteit. De regering heeft hem een belastingaanslag opgelegd van 2,5 miljoen dollar. Dagelijks komen tienduizenden gewone Chinese mensen naar zijn atelier om geld te brengen. Duizenden vrijwilligers hebben zich gemeld om het geld te tellen. Waar het lijkt alsof hij gecapituleerd is en hij zich nu toch definitief de mond heeft laten snoeren, laat hij door zijn zwijgen een ruimte ontstaan waar de mensen die hij voorheen een stem wilde geven, nu die stem zelf kunnen verheffen. Ook al is dat met het eenvoudige gebaar door geld te brengen. Ik vind het getuigen van Ai Weiwei's moed om nu te zwijgen en de stilte zijn werk te laten doen daar waar iedereen anders van hem gewend is en anders van hem verwacht.

Als mensen naar mij toe komen met een vraag dan vinden zij zichzelf vaak kwetsbaar of zwak. Zij komen er zelf immers niet uit en dat zien zij dikwijls als een teken van zwakte. Ik vind het net als bij Ai Weiwei juist getuigen van moed. Ook als ik zelf merk dat ik ergens niet uitkom, hoe graag ik ook aan de wereld wil laten zien dat ik sterk ben en de boel onder controle heb, dan zal ik pas een nieuwe, niet vertrouwde stap zetten als ik de angst volledig heb toegelaten. Alleen als ik de moed heb gevonden om mijn angst echt toe te laten en de moed heb om dat niet als een teken van zwakte te zien, dan kan er die stilte/ruimte komen. De ruimte waar ik het vertrouwde loslaat en echt bereid ben om niet te doen wat ik altijd al gedaan heb. De moed om te experimenteren met een nieuwe manier van handelen. Dus bange mensen wees blij en net als Rumi al in 1207 zei: verwelkom je angst, de hemel heeft hem gezonden om jou als raadgever te dienen,... hij getuigt van je moed.